Galveston

Galveston: ZATERDAG

Schierleiland, 1 uur rijden ten zuiden van Houston, Texas, aan de mexicaanse golf. Het internet beschrijft het als een idillisch eiland. Zo'n plek waar je heen gaat met je vriendinnetje (of vriendje). Als die in de buurt is.

Maar ook op een klein eiland bouwen Amerikanen groot. Geen kleine steegjes zoals in A'dam, Jaipur, Marrakesh of Lamu. Dat neemt niet weg dat de atmosfeer goed is. De breedde stoep in downtown biedt plaats om lekker buiten te eten. De temperatuur maakt het mogelijk om 's avonds in een t-shirtje heerlijk van het mexicaanse golf windje te genieten. Twee huizen verder op staan de 3 meter hoge deuren wagen wijd open en speelt een band swingende salsa & rock 'n' roll. Zelf zit ik aan een tafeltje, buiten, bij restaurent "Mediterranean Chef". De andere mensen die hier ook van de buitenlucht en musiek genieten staan voor de chicke, bijna hippe, winebar. Zo druk als de warme vochtige lucht hier is, zo ontspannen de sfeer.

De downtown wijk hier in Galveston heet "strand". Een woord dat geen specifieke betekenis heeft in het Engels. Hollanders zijn nooit echt superiour geweest in de "new world" tijdens de 17de eeuw, maar zouden we naaast Nieuw Amsterdam ook een settlement hebben gehad in Texas?

[Mocht je trouwens geinteresseerd zijn in de geschiedenis van Nederland en Amsterdam in de 17de eeuw en Amerika, dan is het de moeite waard om "THE ISLAND AT THE CENTER OF THE WORLD. The Epic Story of Dutch Manhattan and the Forgotten Colony That Shaped America" van Russell Shorto te lezen. Geeft een mooi epic beeld van de Nederlandse cultuur, met name ook de WIC cultuur, van die tijd]

Na het eten loop ik door het "Strand". Ik ben nog geen twee blokken onderweg of ik kom op een pleintje waar stelletjes op plaids liggen en families op campingstoelen zitten. Een buiten bioscoop. De topper van vanavond: ET :-)

Tja met name met het weer hier, is elke poging van een openlucht bioscoop om het Marie Heinikenplein gedoemd te mislukken. Maar misschien vind ik het gras van de buren altijd groener. Dat is dan weer niet helemaal waar. Want hoe divers, relaxed, uitbundig en uitdagend ik San Francisco ook vind, ik begin meer en meer Amsterdam te waarderen. De wereldse en pitoreske sfeer die de 17de eeuwse huizen en grachten in het Amsterdamse centrum uitstralen vind je gewoon nergens. Naast dat ik in San Francisco fatsoenlijk brook, lekkere kaas en mijn liefste mis, mis ik ook het centrum van Amsterdam.

Na 5 minuten laat ik ET voor wie hij (?) is en ga ik verder op verkenning in het "Strand". Wat wel echt heel mooi is aan dit centrum zijn de hoge plafonds op de begaande grond van alle huizen. Vervolgens is er ten hoogte van het eerste plafond een groot afdak boven de stoep. Soms is dat afdak ook meteen een balkon. Daardoor kan je met regen nog steeds buiten zitten en met de brandende zon houdt het de warmte buiten. Het geeft echt zo'n mid-west uitstraling van een verlaten drop in een Lucky Luck strip.

Op meerdere balkon staat een band te spelen en danst men in de buitenlucht, 4 meter boven straat niveau.

Verder is het hier best verlaten op straat en dat heeft een reden. Toen ik 's middags dit idilische schieeiland op reed zag ik niet alleen schoonheid. Vele vervalen huizen. Reclame zuilen die aan de elementen zijn overgelaten. Verkeerslichten horizontaal langs de weg. Misschien staat het nog in je geheugen: september 2008, Orkaan IKE. Ik was het even kwijt, maar die orkaan is dus vol over dit eiland gegaan om vervolgens 100 kilometer verder, met gehalveerder kracht, ook nog serieuse schade aan Houston te berokken. Misschien kan je je voorstellen wat zo'n oorkaan dat met een begin 19de eeuws stadcentrum doet? Al wordt hier aan maanden druk gerenoveerd, 1/3 van de huizen is nog dichtgetimmerd of simpelweg vervallen. De volgende dag valt me dan ook op dat veel winkels endergelijke bordjes buiten hangen met de tekst "now open" alsof ze binnen een noviteit verkopen. Later deze avond drink ik aan een open bar aan het strand wat mexicaanse biertjes met twee geboren en getogen Galvestoners. alleen wonen ze momenteen op het vaste land omdat hun huis nog niet is opgeknapt.

Ik loop verder door het verlaten centrum Er waait een stevig warm windje door mijn warrige haren. [Ik heb mijn gel, samen met mijn tandpasta, zonnebrand en scheerschuim, achter moeten laten op het vliegveld: Liquid Policy] Het is donker en broeirig, verlaten, dichtgetimmerde huizen ... best een beetje "scatchy"!

ZONDAG

Woody the Beach House. 12.30 uur.

Ik drink cola, de rest drinkt bier. Met zijn allen kijken we uit over de golf van Mexico. Het zweet staat op onze rug, ondanks de schaduw en het zomerse briesje. Er speelt vandaag een live band en ik ben omringend door bikers.

De afgelopen uren heb ik meer geleerd over de kracht en de schade die een orkaan kan aanrichten. Vaochtend stond ik op de noordpunt van het Galveston eiland. 3 weken geleden dacht ik uberhaupt niet in Texas te komen, laat staan Galveston, laat staan de verlaten noordpunt. Wat bregt mij hier dan? Ik wil deze zondagochtend beginnen met een eenzame natuurwandeling door de swamps. Ik kan geen pad vinden dus start ik langs het strand te lopen. Het is hier een puinhoop, duidelijk een hangplek van meer of minderjarige jeugd. Bier blikjes en flesjes everywhere.

Verderis dit grappig genoeg een gelievede vissersspot. De 30 mensen die ik op deze wandeling tegen kom zijn allemaal aan het vissen. Na een paar minuten lopen neemt de zooi toe. Veel hout, maar ook heel veel andere troep. Aangespoelt? Later zie ik TV's, stoelen, computers, poezenmanden in het zand steken. Pas dan bedenk ik me dat dit allemaal inboedel is die, met plafond en al, uit mensen hun huizen is "gewaait" (understatement). Daarnaast heb ik niet veel van de natuur genoten. Veel vogels, althans ik hoor ze meer dn dat ik ze zie.

Oja, dit is trouwens de allerkleinste huurauto die het verhuurbedrijf had:

Voordat ik Woody the Beach Bar had gevonden wilde ik hier wat gaan drinken:

Dit is hoe Amerikanen naar het strand gaan. Je auto het strand op rijden en met de achterbak naar de zee parkeren zodat je niet te ver met je spullen hoeft te slepen:

PS zie je de mooie bay-watch auto :-)

De rest van de dag ben ik opzoek naar het echte Texas, want met Galveston ben ik natuurlijk toch weer een beetje op een relaxed hippy oord beland (althans voor Texaanse maatstaven). Ik rijd 50 kilometer lang de hele kust van Galveston af, richting de westpunt. Elke 50 meter heeft een vila aan het strand. 20% is gesneuveld. De pier is niet meer. Het restaurant boven het water is gehalveerd en er ligt een auto ondersteboven op de overgebleven onderdelen van de per. In de weilanden buiten de stand zie je campers ondersteboven in het gras liggen. Wierd.

Oja, naast de gesneuvelde villa's heb je ok meerdere van deze huizen?! Stormvast?!

Maar goed, ik rij het eiland af waar ik uiteindelijk meer ramptoerist was dan iets anders. Van het ene op het andere moment rijd ik door tientallen, honderden (olie)loodsen heen. Industrie en meer industrie. Is dit Taxas? Het is een uurtje of drie en ik kan nog wel wat eten gebruiken. Dus opzoek naar de echte texaan laat ik TomTom me het dichtbijzijnde grotere dorp in sturen opzoek naar een (weg)restaurent. Daar sta je dan met je rode auto in het centrum van een nikszeggende Texaans dorpje en er is niks om je heen. Amper een teken van leven behalve die bewegende automobielen waarvan ik me afvraag of er ook nog mensen in zitten. Ik rijd wat rond in wat het centrum moet zijn, maar alles is hier zo uitgespreid en er is gewoon geen centrum. En als ik al wat vnd is het gesloten: zondag!

Het duurt niet lang of ik voel een duistere deprisiviteit over me heen dalen. Wat een treurige elende hier. Ik ben nog geen mens (buiten zijn auto) tegen gekomen, maar ik zou het ook niet meer willen. Ik was van plan, na het avond eten pas terug te keren naar Houston, maar opeens vond ik het wel mooi geweest met deze Texaanse leegheid en geslotenheid. Het is rond 18.30 als ik op de 19de verdieping van het Haytt hotel mijn kamer binnen loop. Even van het uitzicht genieten en dan lekker douchen.

Maandag en dinsdag wordt ik wat wijzer over de stand van de technologie rond windenergie, getijde energie, clean coal en energieopslag, tijdens de NanoTech en CleanTech Conference 2009.

PS: Wat vind je van deze fietsenstalling :-)