Week 1

Waar zijn de lucifiers?

Ik ben nu 24 uur in San Francisco, USA. Veel indrukken na al meteen een eerste dag werken. Nu, geratbraakt door de jetlag, probeer ik te koken. Ik zit in het huis van mijn leidinggevende. Huge! Amerikaans! Viktoriaans! Prachtig uitzicht over de stad en de baai. Het is zeker, mooier zal ik hierna niet gaan wonen in San Francisco.

Dat is toch ook niet te doen lucifers vinden in een keuken die groter is dan mijn vorige huisje aan de Apollolaan?

Dus wat doe je zoal een eerste week in een vreemde stad? Doordat op mijn werk er twee 'gasten' waren van de ambassade in Washington DC was het handig als ik de eerste week meteen aan de slag zou gaan. Dus ik heb niet door de stad kunnen lopen om me te orienteren. Nou ja, donderdag een klein beetje. Ik ben toen niet naar werk afgereist (30 min per auto, 1.5 uur met OV) om een beetje bij te slapen. Ik was inmiddels gesloopt door de jetlag. Uitslapen luke niet, maar ik had wel extra tijd om op internet naar huizen/kamers te zoeken en op de fiets naar de bank te gaan....

.

Voordat je een half jaar weggaat ben je natuurlijk bang, tot het spastische aan toe, dat je iets vergeet mee te nemen. Maar eigenlijk is dat, zeker voor de USA, een beetje onzin. Alles is hier natuurlijk gewoon te koop ... zolang je een credit card hebt. :-) Laat dat nou het enige zijn dat in mijn voorbereiding niet helemaal goed ging.

.

Dus ik zit tegenover Marc-Antione Alet van de Bank of America. Het wil me maar slecht lukken echte amerikanen tegen te komen. Marc-Antoine is 2 jaar geleden uit Montpellier hier heen verhuist. Marc-Antoine heeft wel meteen het Amerikaanse werkethos te pakken. Want ondanks dat Amerikanen als avonteurlijk en hard werkend te boek staan, zeker als het gaat om hun eigen (nieuwe) bedrijfje, betekend dat niet dat ze efficient werken. Of misschien is de rust die Marc-Antoine neemt om mijn paspoort te bestuderen wel een soort klantenbinding? In ieder geval loop ik anderhalf uur later het gebouw uit met een werkende 'debit card'. (Mengelmoes tussen een betaalkaart en een credit card.)

.

Interesanter is het natuurlijk om over het weekend te vertellen. Vrijdagavond met Peter, die 1 a 2 dagen per week in ons kantoor zit voor zijn 'water-werk' en Kimberley en Suzan, twee stagaires bij het TWA waar ik dus ook werk, op pad gegaan. Wat kunnen Amerikanen luidruchtig zijn in restaurents zeg. Susan die naast me zat, en netzoals ik een heerlijke met eigenlijke te hete currie at, kon ik nog verstaan. Maar de afstand naar de overkant van de tafel kon de geluidsmuur die de groep van 10 amerikanen aan de anderekant van deze toko produceerde niet overbruggen. Een week later zouden we het zelfde probleem hebben in een ander restaurent. Eigenlijk zijn die amerikanen wat dat betreft wel een beetje schitzofreen. Enerzijds zijn ze hypersociaal. Ontzettend goed in 'small talk', al dan niet om je op je gemak te brengen. En ondanks dat dit sociale voor (west)europeanen misschien wat gespeeld over komt, krijg ik wel het idee dat het gemeend is. Maar anderszijds draait het leven natuurlijk om jezelf. En als jij luidruchtig lol wil maken in een restaurent dat mag dat! Om een nog absolutere conclusie te trekken uit slechts een paar waarnemingen: voor vrienden en kennissen zijn amerikanen zeer attend, maar als je daar niet bijhoort ... they don't care about you.

.

Maar goed na het eten en wat rondzwerven door de stad terecht gekomen in een leuke dancing in de wijk South of Market. Clubs beginnen hier wat vroeger dan in Nederland, dus om 22u kan je al lekker swingen, en dan voor 2u de taxi weer naar huis.

.

Zaterdagochtend ga ik met Emily en Kelly naar een farmers market. Ik ben een paar dagen eerder bij Emily en Kelly naar een kamer wezen kijken. Kamer zag er een beetje muf uit, maar ik voelde me wel op mijn gemak bij deze twee dames. Ondanks dat ze al meer dan een week met een citroen-ontgiftegings-kuur bezig zijn. Zij hadden me uitgenodigd me te gaan naar de farmers market, waar bijna alle producten uit de omgeving komen en biologisch zijn. Eindelijk scheen ook de zon eens, vorige week viel alle regen waar Californie al een tijdje op te wachten zat. Ik ben in Nederland best een beetje bekend met ongewone groentes, maar hier zie ik echt de meest vage dingen. Ik zal de volgende keer wat foto's maken. Ik heb onderandere een soort bosje bloemen gekocht die je moet stomen en waarvan dan de stelen te eten zijn, smaakte niet eens slecht.

.

's Avonds ga k met mijn collega Marc, zijn vriend en wat vrienden uit Nederland wat drinken in de wijk Castro. Castro is volgens mij 's werelds grootste gay/lesbian/travastiete wijk van de wereld. Alles is hier gay! De kapper is gay! Zelfs mijn personal bank employ Marc-Antoine van de Bank of America, die hier in Castro zit, is gay. Anyway ... We zijn in het onschuldige en hippe LIME begonnen met een coctailtje of twee en toen een soort bar/club tocht begonnen waarbij ik geintroduceerd werd in het diverse gay-communities hier in Castro. Erg leuk vanuit antropologische oogpunt (.. ik had ook echt wel een leuke avond hoor met Marc en vrienden) maar na een uurtje of 12 was ik wel weer genoeg 'native' gegaan en heb ik de heren alleen door laten stappen naar de volgende kroeg en ben ik huiswaarts gegaan.

.

Ik ben nogsteeds opzoek naar de lucifers. Stom! In zo'n luxe keuken moet je natuurlijk gewoon de gasknop indrukken en dan komt het vuur vanzelf! Waar is het zout? Wat zit er achter de tweede deur van de koelkast?