Kleine update omtrent mijn onderzoeksvergunning. Weer de zelfde kerel voor mijn neus. Wederom zitten samen in dit muffige, donkere kamer met aan alle kanten kasten met mappen voor mijn nationale en internationale voorgangers in dit proces. (De computer komt hier nog niet bij kijken) Ik zet mijn pokerface op, duidelijkmakend dat ik van hogerehand heb begrepen dat ik $100,- ofwel 7600 Keniaan Shilling moet betalen. Hij reageert niet en neemt het geld aan. Daarbij krijg ik mijn onderzoeksvergunning met alles er op en er aan. Het is een wonder! Uiteraard vraag ik om een bon voor het betaalde bedrag. De sfeer blijft bedrukkend en hij zoekt door zijn la. Hij heeft geen bonnetjes meer, ze worden gehaald en ik kan over 15 min. terug komen. Ik vraag me af of dat goed gaat, maar ja... wat zijn mijn opties. 15 min. later kom ik terug en schrijft hij een bon uit voor het bedrag van 7500 KeSh!!! Hmmm.... waar zou die 100 bob (zoals Schillings hier in slang worden genoemt) heen zijn gegaan, vraag ik me af. Ik kijk de man zeer goedlachs aan en zeg dat alles prima in orde is, alhoewel ik hem eigenlijk geen gratis lunch gun, maar ja .... het leek me een betere optie dan er een probleem van te maken.
Heb ik nou net zoiets begaan als een gestolen fiets kopen? Supporting the system of corruption!
{Ik heb zijn persoonlijke winst wel kunnen reduceren van 200 dollar tot ongeveer 1 euro…J}

Momenteel kan ik niet veel meer werken, want ze hebben mijn computer nodig om op het lokale netwerk in te loggen.
Dus nog maar iets vertellen over de gevaren hier: Voor mij is het verkeer denk ik het gevaarlijkst. Er zijn uiteraard geen regels. Stoplichten zie je sporadisch, nog sporadischer werken ze .... en dan nog rijdt iedereen door rood! Je moet/kan overal oversteken. Als je goed zoekt vind je wel zebrapaden, maar die zijn denk ik nog in de tijd van de engelse op de weg geschilderd. Die engelsen hebben meteen ook mijn grootste gevaar achter gelaten. Bij het oversteken kijk ik nog steeds de verkeerde kant op. Konden ze niet gewoon (weer) rechts gaan rijden na de onafhankelijkheid!!!
Nog spannender is dat ik nu twee keer ’s avonds als het stil is op straat in de auto van Hellen heb gereden, een toyota uit het jaar nul. Ik vergeet te schakelen, want ik zie geen pook aan mijn rechter zijde (die zit immers links) Als ik richting aan wil geven, gaan de ruitenwissers hevig te keer (ook al die knopjes en handeltjes zijn omgekeerd) en dat links rijden, ach er zijn toch geen regels....dus dat komt goed!!!
Laatste cultuur info: Thee. De engels doen toch alleen melk BIJ hun thee? Hier heeft thee niks met water te maken, zie hangen een theezakje in een kop met hete melk!!

Ik ben druk heen en weer aan het rennen en dat bevalt tot nu toe prima. Ik woon nogsteeds goed. Ik moet alleen zorgen dat Hellen, maar vooral Andrew een beetje van die protectionistische moeder-trekjes afkomt, wat dat begint een beetje te jeuken! In princiepe halen en brengen ze me overal naar toe en passen ze hun komplete levensritme aan het mijne aan. Ik probeer dit in een normaal evenwicht te brengen en sta er dan ook vaak op zelf ergens na toe te gaan, wat on het donker amper wordt toegelaten. (Het voordeel is dat ik misschien binnenkort zelf de auto mag lenen, omdat ze niet willen dat ik dan over straat loop, en ik niet wil dat ze me steeds brengen en ophalen) Zelfs als ik beloof ze te bellen, wanneer ik ergens opgepikt moet worden, bellen ze eerder om te vragen of alles goed gaat, hetgeen ik in het algemeen met een vriendelijk nee (!?) beantwoord. Dacht ik dat ik dergelijke situaties op mijn 23 wel had uitgevochten (met mart wel te verstaan) begint het opnieuw?!
Maar de bezorgdheid is weel heel lief en gemeent van ze en dat is natuurlijk super.
Ciao