Ik ben tegenwoordig fan van het Keniaans voetbal elftal!!!

Het geheugen van een mens blijft iets aparts. Ik dacht altijd dat negatieve ervaringen de positieve overheersde. Afhankelijk van de indruk die het op je maakt natuurlijk. Maar blijkbaar was de euforie van mijn klimavontuur zaterdag voldoende om te vergeten mee te delen dat ik in de namiddag het tot nu toe meest 'enge' moment hier onder de sub-sahara heb mee gemaakt. Toen we namelijk met die grote opvallende 4WD in de stad reden over een van de grootste 'snelwegen' kwamen we opeens vast te zitten omdat er tienduizende mensen van de andere kant over de weg de stad in liepen. Oja, bedenk ik me. De voetbalwedstrijd Kenya-Marokko was vandaag en verder op is het stadium. Er waren niet veel auto's op de weg (de meeste mensen waren denk ik op de hoogte van dit probleem) en die er waren stonden compleet vast in de meute. Uhmmm..... een vrij wilde meute. (Later hoorde ik dat er al een dode was gevallen plus vele gewonden in het stadium, door dat deze ongecontroleerde massa elkaar platwalst) Al gauw was duidelijk dat Kenya had gewonnen en dat was denk ik onze redding, want zelf in een zeer goede stemming vonden de meeste dronken en qat kauwende hooligens het nodig om op de auto te slaan, proberen de deuren open te krijgen en de flexibiliteit van de ramen te testen, waarbij het meer geluk dan wijsheid is dat er geen gebroken is. Iedereen is het er over eens dat het waarschijnlijk een heel stuk onplezieriger was afgelopen als Kenya had verloren. De reactie die we nu meemaakte was namelijk van een meute in een goede bui en als ze dat niet zijn is het eerder regel dan uitzondering als de boel uit de hand loopt. (Van ME hebben ze hier denk ik nog nooit gehoord)
Ik denk dat we heel veel geluk hadden. T was best een beetje zweten (terwijl je vriendelijk lacht natuurlijk) die 15/20 min dat we daar stilstonden en deze duizende wilde kenianen de auto passeerde.

Andrew is op een congress (hier in het Hilton) van jonge afrikaanse wetenschappers. Wetenschappers die wetenschap en samenleving dichter bij elkaar willen brengen. Aangezien in de organisator sowieso wil spreke zou ik maandag namiddag langskomen bij de eindborrel. Maar het blijft Afrika, alles liep twee uur uit, maar ik werd vriendelijk verzocht er bij te komen zitten. Hai daar zit je dan als enige blanke - dat gebeurt opzich vrij veel - in het plaatselijke Hilton tussen 50 gedreven jonge wetenschappers vanuit heel Afrika. (Wist je dat als je van Burkino Faso naar Kenya wilt vliegen (goedkoop). Je eerst moet overstappen in Ivoorkust, dan in Nigeria en dan in Ethiopie!!!) Gelukkig hadden ze headsets waaruit de engelstalige vertaling van de franstalige presentaties kwam. Erg boeiend en leuk om vervolgens met deze mensen te borrelen en te kletsen.

Werkse/studeerse of geniet van de - hier afwezigen - zon!